Leyla Əliyevanın daha bir şeiri tərcümə olundu
Leyla Əliyevanın daha bir şeiri tərcümə olundu
“Üç qoca balıqçı və qızıl balıq”.
Yazıçı-publisist, tərcüməçi Mahir Qabiloğlu Azərbaycan prezidentinin qızı, Heydər Əliyev Fondunun vitse-prezidenti Leyla Əliyevanın növbəti şeirinin tərcüməsini Modern.az saytına təqdim edib.
Oxu.Az “Üç qoca balıqçı və qızıl balıq” adlı şeiri oxucuların ixtiyarına verir.
Üç qoca – üç balıqçı
zamana dəyər verib
qızıl ləpədöyəndə
qızıl balıq ovuna
çıxmışdılar gün üzü –
qəribəydi o günü...
Birinci balıqçının
bəxti tez üzə güldü:
Qızıl balıq əvvəlcə
onun toruna düşdü.
Balıqçı həm çox kasıb,
həm də çox-çox qocaydı
Amma ki, maliyyədən,
başı yaxşı çıxırdı,
Pulun nə olduğunu,
çox gözəl anlayırdı.
Balıqsa dil açaraq,
Yalvardı bu qocaya:
“Qaytar məni həyata –
dəryaya... dalğalara...
Əvəzində inan ki,
borclu qalmaram sana!”
Qoca sevincək dedi:
“Səndən birdir istəyim –
Bu işdə karım olsun,
Çoxlu qızıl istərəm,
Mənim də cibim dolsun.”
Arzu yerinə yetdi,
qoca hamıdan varlı,
imkanlı oldu, getdi...
Amma qızıl balığın,
sevinci çox çəkmədi,
Suya atılan kimi
o biri balıqçının
tilovuna ilişdi...
Bu qoca da şikarı,
qamarlayaraq həmən
söylədi ki, “Hökmdar
olmaq istəyirəm mən”.
Balıq bu qocaya da,
söz verdi – yaman verdi –
Taxt-tac sahibliyini,
balıqçıya vəd etdi...
Di gəl, yenə sevinci
çox da uzun çəkmədi
Göz açınca özünü
üçüncü balıqçının
Ovuclarında gördü...
Dil açdı ki, “Ay qoca,
bilməm nədir diləyin.
Amma yerinə yetər
hər arzun, hər istəyin...
Əvəzindəsə sənə
yalvarıram, əfv elə,
yaşamaq hüququnu,
qaytar mənim özümə”...
Qoca qızıl balığı
dənizə tullayaraq:
“Atıl sən dalğalara,
Tələs, burdan get” – deyir.
Sən birinci deyilsən,
bu həyatda çoxuna,
beləcə, təmənnasız
kömək etdim”... söyləyir.
Qızıl balığı sular,
alır öz ağuşuna,
Dalğaların qoynunda
üzür, gözdən itərək. –
“Mən özüm bu həyatda
çox hədiyyə vermişəm.
Ancaq...
qocanın bəxş etdiyi
Azadlıqdan təsirli
hədiyyə görməmişəm”...
Nə vaxtsa Tanrı bizi
cənnətdən məhrum etdi...
Çox müdriklik eylədi...
əgər biz Yer üzünü
məhv ediriksə bu cür
Cənnəti dağıtmağa
tapardıq özümüzdə “güc”!
O vaxt ki, Tanrı bizi
cənnətdən məhrum etdi,
fərq etmədik,
yerinə
böyük bir sandıq verdi...
Dedi ki, insanlara –
“köməklik etməklə
sən
sandığı yaxşılıqla
doldur, ey bəni-adəm”..!
Qoca da evə gəldi,
qazandığı
YAXŞILIQ
qismətini çıxarıb
sandığa yerləşdirdi.
Düz etdi ya etmədi
onu bir Tanrı bilər.
Qoca nə qəsr tikdi,
nə də dövlət topladı.
Etdiyi yaxşılıqlar
onu bu kainatın
ən varlı, ən dövlətli
adamına çevirdi...