Qana susamış Xocalı qatillərinin məzlum gürcülərin başına açdığı oyunlar

Kubra Məhərrəmova yazır...

Gürcü-abxaz münaqişəsi 1980-ci ildən SSRİ-nin mərkəzi hakimiyyətinin gücdən düşməsi fonunda baş verdi. Silahlı münaqişə dövründə, 1992-1993-cü illərdə 4000 gürcü həlak olub, 1000 nəfər hələ də itkin hesab olunur. 250 000 gürcü isə Abxaziyanı birdəfəlik tərk edib. 

Münaqişə indiyə kimi həll olunmaz olaraq qalır. Bu cür hallara dondurulmuş münaqişə də deyilir. Gürcüstan hökuməti dəfələrlə Abxaziyaya ən yüksək muxtariyyət təklif etsə də, qarşı tərəf Gürcüstanın bayrağı altında yaşamaq istəmir. Halbuki, sovet dövründə muxtar respublika kimi Gürcüstanın tərkibində idi. 

1994-cü ildə hər iki tərəf arasında formal razılıq imzalandı ki, bu da öz növbəsində qan tökülməsinin qarşısını aldı. Amma bu, regionda əsaslı sülh qarantı demək deyil. Təhlükəsizlik barədə isə heç bir söhbət gedə bilməz.  

2008-ci ildə Rusiya Abxaziyanın müstəqilliyini tanıması isə əvvəllər mümkün olan bütün danışıqların “qabağına yekə kötük atdı”. 

Gürcü-abxaz münaqişəsində ermənilər gürcüləri vəhşicəsinə qətlə yetirirdi. Xüsusi amansızlıqla yetirdikləri qətllərdən həzz alırdılar. 

Bu münaqişəyə ermənilərin heç bir aidiyyəti olmasa da, gürcülərin vəhşicəsinə qətlində birbaşa rolları var. Erməni batalyonunun əsasını Qarabağ döyüşlərində iştirak etmiş ermənilər təşkil edirdi. Azərbaycan xalqına qarşı törətdikləri qırğın və qətlləri Abxaziyada gürcülərə qarşı etməyə başladılar. Qarabağ münaqişəsi zamanı erməni vəhşiliyini “xristian-müsəlman” mübarizəsi altında gizlədən ermənilər bu dəfə öz xristian qardaşlarını qılıncdan keçirdilər. Və bunu müəyyən pul müqabilində edirdilər. 

Belə ki, hər bir öldürülmüş gürcüyə görə ermənilər sponsorlarından 100 ABŞ dolları alırdı. Bunun üçün isə öldürülmüş gürcünün bədəninin bir hissəsi sübut kimi kəsib aparırdılar. Gürcü hərbçiləri tərəfindən saxlanılan erməni döyüşçülərin üzərində çox zaman paketdə olan kəsilmiş qulaq, çıxarılmış göz, burun, barmaq tapılırdı. Heç bir triller janrında olan filmdə belə şey görmək mümkün olmadığı halda ermənilər regionda ən dəhşətli və real mənzərə yaradırdılar. Erməni döyüşçülərin ümumi sayı 1500 nəfər idi. Bu isə 1500 dəfə artıq qaniçənlik və vəhşilik demək idi.  

Bondo Arveladze bu məsələni uzun illər araşdıran mütəxəssis kimi bildirir ki, bütün Gürcüstan bilir ki, gürcülərə qarşı silahlı mübarizə aparan ermənilər idi, daha dəqiq desək, “Baqramyan batalyonu”. 

Bondo Arveladze gürcü xalqına qarşı törədilən qırğının hüquqi qiymət alması üçün dəfələrlə Ermənistan hökumətinə müraciət etsə də, onlardan heç bir cavab ala bilməyib. Koçaryana və erməni katalikosu İkinci Qareginə belə rəsmi müraciət edən alimə cavab verilməyib. 

Məhz bu, bir daha erməni xislətini sübut edir. Əslində erməni üçün heç bir din, heç bir etnik qardaşlıq-dostluq kimi amil yoxdur. Ancaq öz mənafeyi uğrunda mübarizə... Və bu mübarizə hər zaman ən alçaq, ən murdar, ən şərəfsiz yolla aparılır. 

Abxaziyadakı qırğınlara məruz qalan gürcülərin dediklərini diqqətinizə çatdırıram. Bu faktlar bir sıra gürcü alimləri tərəfindən toplanılıb və kitab halına gətirilib. Əlavə olaraq foto və video sübutlar da mövcuddur.  

Şahidlər bildirirlər ki, münaqişə zamanı və münaqişədən sonra əsir düşən gürcülər “Baqramyan batalyonu” üzvləri tərəfindən xüsusi amansızlıqla qətlə yetirilirdi. 

Əsasən mülki əhaliyə qarşı edilən cinayət bu gün də öz hüquqi qiymətini almayıb. Əsir düşənləri ermənilər ağaca bağlayıb, başlarına maşın təkəri keçirib yandırırdılar və insanların əzabla ölməsinə tamaşa edirdilər. Saysız-hesabsız qadınları zorlayırdılar. 

Kəndlərin birində erməni ailəsində gizlənmiş gürcü qadını ermənilər “batalyona” təhvil verirlər. Bu qadını bütün batalyon zorlayır və qadın dəli olur.  

“Batalyonun” ən sevdiyi qətl forması isə insanları diri-diri yandırmaq idi. Qoca və xəstələrə qarşı xüsusi amansızlıqla davranan ermənilər onların başını balta ilə kəsirdilər. Bunu danışan şahid isə sırf təsadüf nəticəsində sağ qalaraq Gürcüstana qaça bilib. 

Açığı bu məlumatları oxuyarkən heç təəccüblənmədim. Çünki ermənilər Xocalıda, Kəlbəcərdə, Qarabağda etdiklərini bu dəfə Abxaziyada gürcülərə qarşı ediblər. 

Və burada sual yaranır. Regionda bu qədər vəhşilik edən millətin arxasında kim durub? 

Hətta gürcü alimlər və ictimai xadimlər də etiraf edirlər ki (halbuki onlar Avropaya, beynəlxalq hüquq yiyələrinə, “vətəndaş təşkilatlarına” bizdən bir köynək daha yaxındılar), “Baqramyan batalyonu”nun və erməni cinayətinin cəzası verilmir. Nə regional, nə də beynəlxalq müstəvidə... 
Gürcüstanın Baş Prokurorluğunda Abxaziyada gürcülərə qarşı törədilən cinayətləri özündə əks etdirən 200 cild material toplanıb. Və onların ən dəhşətliləri birbaşa “Baqramyan batalyonu” ilə bağlıdır. 

Dünya birliyi isə bizim faciəmizə susduğu kimi bu insanlıq müsibətinə də susur. 

Yaxşı, biz müsəlmanıq, şərq xalqıyıq, dünya bizi sevmir, bizə barbar deyir. Gürcü ki, dini, etnik, mənəvi baxımdan “dünya”nın qardaşıdır. Niyə bütün bu vəhşilik və qətllərdən sonra erməni cinayətinə hüquqi qiymət verilmir? Niyə “Baqramyan batalyonu”nun üzvləri törətdikləri cinayətə görə məhkəmə qarşısına çıxarılmır? 

Suallar olduqca çoxdur və bu məsələni araşdırdıqca bir daha əmin olursan ki, heç bir beynəlxalq hüquqdan, münaqişənin həllindən söhbət gedə bilməz. Sadəcə qolun maksimal dərəcədə güclü olmalıdır. Öz evini, ölkəni özün qorumalısan. 

Zənnimcə, erməniləri heç vaxt başlı-başına buraxmaq olmaz. Onlar mütləq xaos yaradacaq, cinayət törədəcəklər. Onlar hər zaman zəncirlənmiş köpək kimi qalmalıdırlar. Çünki xislətləri, milli şüurları onlara insan kimi yaşamağa imkan vermir. Onlarınkı dağıtmaq, məhv etmək, zorlamaq, yandırmaq, qətlə yetirməkdir. 

Gürcülər deyir ki, Rusiya hər zaman öz çirkin planlarını həyata keçirmək üçün ermənilərdən istifadə edib və edir. 

Nə gözəl, o zaman ermənilərin Rusiyada yaşadıqları kompakt ərazilərdən yeniliklər gözləyək. Bu dəfə ermənilərin daha həyasızcasına, daha qəddarcasına öz ağalarına qarşı çıxacaqları günü gözləyək. 

Kim bilir bəlkə də hansısa Aşot indi evində oturub Krasnodarda ruslara qarşı törədiləcək qətliamın planını cızır.